رضایت شغلی

رضايت شغلي يكي از عوامل بسيار مهم در موفقيت شغلي است. رضايت شغلي عاملي است كه سبب افزايش كارآيي و نيز احساس رضايت فردي مي گردد. محققان، رضايت شغلي را از ديدگاههاي گوناگون تعريف كرده اند. اكثر صاحب نظران در خصوص ارتباط شغلي با عوامل رواني و اجتماعي اشتراك نظر دارند و معتقدند اگر شغل مورد نظر لذت مطلوب را براي فرد تامين نمايد در اين حالت فرد از شغلش راضي است. تركيب معيني از عوامل گوناگون چه دروني مانند احساس لذت از انجام كار و چه بيروني مانند حقوق و مزايا، و روابط محيط كاري سبب مي گردد كه فرد از شغلش راضي باشد.

رضایت شغلی همان احساس خوشایندی است که فرد از شغل خود دارد، این رضایت از تاثیر و تاثر عوامل مختلفی حاصل می شود و از طرف دیگر نبود آن اثرات بیشماری نظیر غیبت های مجاز و غیر مجاز، کاهش تعهد شغلی، شکایت و اعتصاب، بازنشستگی زودرس و.... از خود برجا می گذارد که در نهایت کارآیی فرد و بهره وری سازمان را کاهش می دهد.

در سال های اخیر شاهد بروز نارضایتی هایی در میان معلمان به صورت اعتصابات و راهپیمایی بوده ایم که این امر نشانگر افزایش نارضایتی شغلی معلمان است و از آنجایی که نارضایتی معلمان پیامد های گرانباری برای جامعه دارد بررسی منشاء و میزان این نارضایتی ضروری به نظر می رسد .افراد ناراضی بیشتر غیبت می کنند و بیشتر استعفا می دهند. افراد ناراضی مستعد انواع بیماری ها از سردرد تا بیماری های قلبی هستند همچنین رضایت و نارضایتی شغلی پدیده ای است که اثرات آن در زندگی خصوصی فرد و خارج از سازمان مشاهده می شود. موارد ذکر شده بیانگر اهمیت مسئله نارضایتی شغلی است. رضایت از شغل امری روان شناختی است و جنبه ی فردی دارد اما محیط کار، رضایت از مدیریت و عوامل اجتماعی بسیاری نیز بر آن تاثیر می گذارد. میزان رضایت از کار و تغییرات آن بر حسب عوامل مختلفی از قبیل دستمزد، روابط انسانی محیط کار، تقسیم کار، امکانات پیشرفت شغلی برای فرد و غیره سنجیده می شود. عدم رضایت شغلی کارکنان بنا به نتایج بیشماری که از تحقیقات بدست آمده است، موجب تضعیف روحیه ی آنان، کاهش اقتدار مدیران و در نهایت کارآیی و بهره وری منفی سازمان می شود .نارضایتی شغلی اگرچه در ابتدا موجب کاهش کارآیی و افزایش هزینه ها درمحل کار می شود اما تداوم آن سست شدن تعهد افراد نسبت به ارزش ها، هنجارها، اهداف نظام و اعتماد اجتماعی را در بر دارد.